Τετάρτη 5 Φεβρουαρίου 2014
Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014
Αλλοιώνουμε, καταστρέφουμε... και γινόμαστε λαϊκιστικοί
Ακόμα και στην καθημερινότητα μας συναντάμε το φαινόμενο του Λαϊκισμού. Όταν η ζωή ενός ανθρώπου χαρακτηρίζεται από ανηθικότητα, παρανομία και αγένεια, τότε μπορεί να θεωρηθεί λαϊκιστικός.
Κάποιες φόρες και στην εκπαίδευση θέλοντας να επιβραβεύσουμε κάποιο παιδί για τη συμμετοχή, που έχει ως στόχο την υψηλή βαθμολόγηση, όπου στην πραγματικότητα δεν έχει καμία απολύτως σημασία, φανερώνει την επικράτηση του λαϊκισμού.
Ζούμε πλέον με βάση τον λαϊκισμό... Υπάρχει ελπίδα; Eλπίδα, ποια ελπίδα; Όταν εμείς οι ίδιοι διαλύουμε την ελληνική γλώσσα με ψεύτικες ξενόφερτες εκφράσεις. Αλλοιώνουμε, καταστρέφουμε... και γινόμαστε λαϊκιστικοί.
Χριστίνα Αλεξοπούλου
Δευτέρα 3 Φεβρουαρίου 2014
Εθνικιστικός λαϊκισμός ή εθνική στρατηγική
Το έτος 1992, ο κ. Σημίτης έγραψε και κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τίτλο “Εθνικιστικός Λαϊκισμός ή Ελληνική πολιτική”
Το παρακάτω αποτελεί απόσπασμα από το βιβλίο:
Η εξέλιξη προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, όταν μάλιστα τελικός στόχος είναι η δημιουργία μιας Συνομοσπονδίας, προκαλεί το φόβο μήπως οδηγήσει στην απώλεια των εθνικών μας ιδιαιτεροτήτων, της ταυτότητάς μας. Οι κίνδυνοι για την ταυτότητά μας δεν προέρχονται από τη διαδικασία της ευρωπαϊκής ενοποίησης. Η επέκταση της αγοράς, η ανάπτυξη των επικοινωνιών, η διασύνδεση των τοπικών κοινωνιών με τον περιβάλλοντα διεθνή χώρο έχει οδηγήσει τόσο στην τυποποίηση των πολιτιστικών προϊόντων, όσο και στην απόλυτα ελεύθερη διακίνησή τους πέρα από τα εθνικά σύνορα. Είμαστε όλοι εκτεθειμένοι σε αληθινό βομβαρδισμό πολιτιστικών προϊόντων που διαμορφώνονται σύμφωνα με τη διεθνή διαφημιστική προβολή. Τα κράτη-έθνη δεν ανέκοψαν, αλλά αδιαφόρησαν γι’ αυτή την εξέλιξη. Η Ελλάδα την ενίσχυσε μάλιστα έμμεσα με ιδεολογικό προσανατολισμό σε μια διαστρεβλωμένη και γι’ αυτό χωρίς απήχηση ελληνική και χριστιανική παράδοση και με αδιαφορία προς τον παραδοσιακό λαϊκό πολιτισμό.Η αντιμετώπιση αυτής της εξέλιξης δεν πραγματοποιείται με προσήλωση στις εθνικές, θρησκευτικές ή άλλες ιδιαιτερότητες που δήθεν κινδυνεύουν και με άρνηση της συμμετοχής στις ευρωπαϊκές εξελίξεις. Χρειάζεται να δώσουμε μέσα από τις ευρωπαϊκές εξελίξεις στην πολιτιστική μας ζωή μια διαφορετική διάσταση και δυναμική. Η ιδιαιτερότητά μας και οι παραδόσεις μας θα αποκτήσουν τη δυνατότητα αντίστασης και θα κρατηθούν ζωντανές, εφόσον αποτελέσουν για μας και για τους άλλους δημιουργικό στοιχείο, εφόσον συνδεθούν με τα σύγχρονα ρεύματα σκέψης πέρα από τα σύνορα. Η συμμετοχή μας στην αναζήτηση νέων ιδεών και νέων τρόπων έκφρασης θα ισχυροποιήσει και θα εμπλουτίσει την ταυτότητά μας. Η δύναμή μας θα προέλθει όχι από τα τείχη που θα ορθώσουμε γύρω από τη χώρα, αλλά από την ικανότητά μας να κάνουμε τη δική μας προσφορά πηγή έμπνευσης. Οι ευρωπαϊκές εξελίξεις δεν οδηγούν στην “κόλαση του πολιτισμού”. Εξασφαλίζουν, απέναντι στην καταθλιπτική ομοιομορφία που επιβάλλουν οι δυνάμεις της αγοράς, τη δυνατότητα υπεράσπισης της διαφορετικότητας των λαών. Εξασφαλίζουν επίσης τη συνεργασία στη συνέχιση της ευρωπαϊκής πολιτιστικής παράδοσης που πηγάζει από την αρχαία Ελλάδα, που διαμόρφωσε τη σύγχρονη Ευρώπη, και ανήκει σε κάθε έθνος χωριστά, και ταυτόχρονα σε όλα μαζί.
Κώστας Σημίτης, Εθνικιστικός λαϊκισμός ή εθνική στρατηγική;, εκδ. Γνώση, 1992
Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014
Ο ακραίος εθνικισμός και χυδαίος λαϊκισμός
Η Ελευθερία (Liberty) οδηγώντας τον Λαό του Ευγενίου Νελακρουά (1830), ένα τυπικό παράδειγμα της εθνικιστικής τέχνης
Ο ακραίος εθνικισμός και ο χυδαίος λαϊκισμός είναι δύο από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας. Η κατάσταση όσο πάει και εξογκώνεται.
Το κακό δεν θα αργήσει. Η απόλυτη ματαιοδοξία έχει αντικαταστήσει κάθε τι όμορφο της ζωής. Που θα φτάσουμε κανείς δεν τολμάει να σκεφτεί...
Είμαστε εγκλωβισμένοι και συνένοχοι σε μια ζωή περιορισμένη. Που θα βγάλει; Ποια θα είναι η έκβαση; Ακούμε και ακολουθούμε χωρίς λογική.
Δείχνουμε ότι έχουμε κρίση αλλά πως θα έχεις κρίση όταν ακούς μόνο μία εκδοχή, αυτή που σου μάθανε και από μικρός δέχεσαι και υπ ακούς...
Χριστίνα Αλεξοπούλου
Σάββατο 1 Φεβρουαρίου 2014
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια...
Ο λαϊκισμός και η προπαγάνδα έχουν κοινό σκοπό την παραπλάνηση του λαού. Πολλοί πολιτικοί κατηγορούν τους άλλους πολιτικούς ότι ασκούν προπαγάνδα ενώ στην πραγματικότητα και εκείνοι κάνουν ακριβώς το ίδιο. Διαχειρίζονται με διπλωματικές θέσεις μια ιδέα με στόχο την αυταπάτη των πολιτών και την απάτη των ίδιων. Δημιουργούν ψεύτικες εντυπώσεις προσπαθώντας να γίνονται αρεστοί, εκμεταλλεύοντας το λόγο και το χρόνο με λόγια ίδια, που στην ουσία ο λόγος τους κάνει ένα κύκλο με ίδιο νόημα αλλά με άλλα λόγια.
Ένα μικρό παιδάκι αν ακούσει αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του λαού θα σκεφτεί με το αθώο μυαλό του, ότι μπερδεύτηκε γιαυτό λέει τα ίδια, εκείνοι όμως που το καταλαβαίνουν γιατί δεν τον σταματούν... Είναι ωραία η κολακεία και οι βαρύγδουπες δηλώσεις, όμως όταν συμβαίνουν τόσα δυσάρεστα γεγονότα στην Ελλάδα...στην Ελλάδα της κρίσης όπως μας χαρακτηρίζουν. Τι πρέπει να θέσει ως πρωτεύον στον λόγο του ο κάθε ''σωτήρας'' μας; Τρόπους, υποσχέσεις, διαμάχες;
Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια όπως λέει και το ρητό. Αν μπορούσε κάποιος με δύο προτάσεις να δώσει λύσεις, για να καταλάβουμε ότι μπορούμε να ελπίζουμε, μπορούμε να εμπιστευτούμε, με κύριο σκοπό το συλλογικό καλό χωρίς διακρίσεις και ρατσιστικά κριτήρια χωρίς κολακείες και ολόκληρες αναλύσεις, που όχι μόνο κουράζουν τα αυτιά των πολιτών, δημιουργούν και μια τρανταχτή δυσπιστία.
Δεν είναι καιρός για λόγια, είναι καιρός για πράξεις.
Χριστίνα Αλεξοπούλου
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)