Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια...

   Ο λαϊκισμός και η προπαγάνδα έχουν κοινό σκοπό την παραπλάνηση του λαού. Πολλοί πολιτικοί κατηγορούν τους άλλους πολιτικούς ότι ασκούν προπαγάνδα ενώ στην πραγματικότητα και εκείνοι κάνουν ακριβώς το ίδιο. Διαχειρίζονται με διπλωματικές θέσεις μια ιδέα με στόχο την αυταπάτη των πολιτών και την απάτη των ίδιων. Δημιουργούν ψεύτικες εντυπώσεις προσπαθώντας να γίνονται αρεστοί, εκμεταλλεύοντας το λόγο και το χρόνο με λόγια ίδια, που στην ουσία ο λόγος τους κάνει ένα κύκλο με ίδιο νόημα αλλά με άλλα λόγια.

   Ένα μικρό παιδάκι αν ακούσει αυτούς τους ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν και να υπερασπιστούν τα συμφέροντα του λαού θα σκεφτεί με το αθώο μυαλό του, ότι μπερδεύτηκε γιαυτό λέει τα ίδια, εκείνοι όμως που το καταλαβαίνουν γιατί δεν τον σταματούν... Είναι ωραία η κολακεία και οι βαρύγδουπες δηλώσεις, όμως όταν συμβαίνουν τόσα δυσάρεστα γεγονότα στην Ελλάδα...στην Ελλάδα της κρίσης όπως μας χαρακτηρίζουν. Τι πρέπει να θέσει ως πρωτεύον στον λόγο του ο κάθε ''σωτήρας'' μας; Τρόπους, υποσχέσεις, διαμάχες; 

   Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια όπως λέει και το ρητό. Αν μπορούσε κάποιος με δύο προτάσεις να δώσει λύσεις, για να καταλάβουμε ότι μπορούμε να ελπίζουμε, μπορούμε να εμπιστευτούμε, με κύριο σκοπό το συλλογικό καλό χωρίς διακρίσεις και ρατσιστικά κριτήρια χωρίς κολακείες και ολόκληρες αναλύσεις, που όχι μόνο κουράζουν τα αυτιά των πολιτών, δημιουργούν και μια τρανταχτή δυσπιστία.                                         

                                                           

 Δεν είναι καιρός για λόγια, είναι καιρός για πράξεις.

                                                                   

                                               Χριστίνα Αλεξοπούλου