Το δηλητήριο κομμάτι της ζωής

  Δύο πιτσιρικάδες ηλικίας 16, είχαν θέμα συζήτησης τους λόγους που ξεκίνησαν να καπνίζουν... Αρχικά μου έκανε εντύπωση που αν και τόσο μικροί σε ηλικία, μιλούσαν λες και τα ήξεραν όλα, αν σκεφτούμε όμως καλύτερα και εμείς λίγο ή πολύ έτσι σκεφτόμασταν ή νομίζαμε...  Ρωτά λοιπόν ο ένας: {Ρε Μ....... γιατί καπνίζεις;} Απαντά ο άλλος: {Έλα ρε δεν σου έχω πει την ιστορία πριν δύο χρόνια που χώρισα με εκείνη την κοπέλα.} Εεε... δεν ήθελα και πολύ και ξέσπασα σε γέλια... Απορώντας... 

  Μα είναι δυνατόν... Όταν κάτι σε έχει πικράνει πρέπει να βρεις κάτι για να σε ευχαριστήσει και όχι να σε πικράνει, γιατί ο καπνός το μόνο που σου προσφέρει είναι μια πίκρα. Το λεγόμενο Δηλητήριο με την μεταφορική έννοια, όπως μου έλεγε ο πατέρας μου. Και αυτά δεν τα λέω διότι δεν καπνίζω ή γιατί έχω πρόβλημα με τους καπνιστές. Η αλήθειά είναι πως δεν μου αρέσει η ιδέα να γυρίζω από τα μαγαζιά και να έχει απορροφηθεί στα ρούχα μου το δηλητήριο αυτό, προκαλώντας μου δυνατό πονοκέφαλο. Όχι δεν είμαι γκρινιάρα. Ας συνεχίσω την ιστορία... 

   Πιο δίπλα μια γυναίκα περίπου 50ετών ακούγοντας τα νεαρά παιδιά πετάχτηκε λέγοντας εμένα ο γιος μου δεν έχει ακουμπήσει τσιγάρο τον έχω μεγαλώσει με Αρχές γιαυτό σπούδασε Νομική. Βέβαια...λέω εγώ μέσα μου αν δεν είχε Αρχές δεν θα σπούδαζε ή θα ήταν ανήθικος αν κάπνιζε... Να τες και οι προκαταλήψεις δεν έλειψαν... Δεν θα συμφωνήσω με την κυρία. 

   Παρά αυτά, θα σας πω ότι όσους και αν έχω ρωτήσει ποιος είναι ο λόγος που καπνίζουν υπάρχει πιθανότητα να απαντήσουν χειρότερα από τον μικρό πιτσιρικά ή να μην ξέρουν να σου πουν ένα λόγο, κανείς δεν μου έχει δώσει μια απάντηση που να καλύπτει τους προβληματισμούς μου για το λεγόμενο Δηλητήριο. Εσένα γιατί σου αρέσει το δηλητήριο;

                                                          Χριστίνα Αλεξοπούλου