Εορταστική πανήγυρις στο Δήμο Φυλής

  Όπως κάθε χρόνο, παραμονή του Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης τελέσθηκε το Μυστήριο της θείας  Λειτουργίας στον  Ναό και Πολιούχο της περιοχής των Άνω Λιοσίων. Ακολούθησαν μουσικές εκδηλώσεις και ένα γεμάτο από πράγματα , γλυκά και φαγητά παζάρι.

   Χιλιάδες κόσμος από πολλές περιοχές, των Άνω Λιοσίων, της Χασιάς και της Ζοφριάς ξεχύθηκαν στην Πλατεία των Άνω Λιοσίων να απολαύσουν την ερμηνεύτρια Μελίνα Ασλανίδου. Μικροί, Μεγάλοι ξεσηκώθηκαν με την καταπληκτική φωνή της. Η Μελίνα μάλιστα βλέποντας τόσο πρόθυμο το λαό, τους προσκάλεσε να τραγουδήσουν όλοι ,μαζί της.  Το κέφι φούντωνε και κάποιοι σήκωναν ρυθμικά τις καρέκλες τους.  Η Μελίνα ερμήνευσε και τραγούδια κορυφαίων στιχουργών και ερμηνευτών όπως του Νίκου Παπάζογλου, του Δημήτρη Ζεβρουδάκη κ.α. Μόλις τραγούδησε το Παρελθόν τα φώτα της πλατείας έσβησαν και ξαφνικά αναβόσβηναν  δίνοντας έναν ρομαντικό τόνο στη βραδιά! Και την ώρα που τα φώτα αναβόσβηναν  το μικρό στρουμφάκι που πιθανότατα να ήταν ο σκουντούφλης  αλλιώς δεν εξηγείται το ότι δεν καθόταν σε ένα μέρος, έπεφτε πάνω στον κόσμο. Μέχρι που η ιδιοκτήτρια του, η Μικρή Βάγια το μάλωσε.

           Επειδή οι κοιλίτσες μετά το τρίωρο χορό και τραγούδι διαμαρτύρονταν κατευθυνθήκαμε στο Παζάρι που ήταν γεμάτο από εδέσματα φαγητών και γλυκών. Εκεί μπορεί να περιμέναμε κάποια λεπτά μέχρι να αγοράσουμε κάτι αλλά ας όψεται η λιγούρα και οι λαχταριστοί ολόφρεσκοι λουκουμάδες.

           Και καθώς η βραδιά έφτανε στο τέλος της, τα μικρά ξετρελαμένα με τη φωνή της Μελίνας παιδιά έτρεχαν να αποκτήσουν ένα αυτόγραφο και μια φωτογραφία της.  Η γλυκιά Μελίνα έστελνε πολλά φιλιά σε όλα τα παιδάκια.  Έτσι έκλεισε αυτή η βραδιά με πολλά χαμόγελα, ολοκληρώθηκε χάρη στη συνεισφορά του  Δήμου Φυλής.

Η δε Γυνή να φοβείται τον Άντρα;

   Σκέψου τη ζωή σου χωρίς την ύπαρξη του άνδρα... Να θες να τσακωθείς, να αγαπήσεις, να συγχωρέσεις και να μη βρίσκεις ανταπόκριση. Αλήθεια πολλές είναι οι φορές που τους παρακινούμε να συμμετάσχουν στα παιχνίδια της γκρίνιας μας!
   Δεν μας αρέσει να μας αγνοούν και γιαυτό κάνουμε τα αδύνατα δυνατά για να τραβήξουμε τη προσοχή τους. Τι γίνεται όμως όταν είναι ισχυρογνώμονες... Ανάβουν τα αίματα. Ο εγωισμός φτάνει στο τελικό στάδιο. Για να μην παρεξηγηθούμε δεν αντιδρούν όλες οι σχέσεις κατ αυτόν τον τρόπο. Κάποιος θα κάνει ένα βήμα πίσω, κάποιος θα σκεφτεί πιο καθαρά. Υπάρχουν στιγμές που ο άνδρας είναι σύμβουλος καλών συμβουλών, συμπαραστάτης και καλός φερέγγυος φίλος. Μπορεί να σε συμβουλέψει καλύτερα απ ότι μια γυναίκα, να σε κάνει να γελάσεις (ως γνωστόν το χιούμορ λίγο ή πολύ όλοι το κατέχουν) Οπότε μπορούμε να εξομολογηθούμε πως χωρίς εκείνους δεν μπορούμε να υπάρξουμε! Ο άνδρας που δεν σέβεται τη γυναίκα του είναι άξιος δυστυχίας. Η γυναίκα που ανέχεται την κατάσταση αυτή φταίει το ίδιο. Πως μπορεί να αντιδράσει όταν από μικρή έμαθε να εξαρτάται από εκείνον, τη μοίρα κανείς δεν μπορεί να την αλλάξει!
Να προσπαθούμε προς το καλύτερο προς την εξισορρόπηση των σχέσεων με τη καλή συμπεριφορά μπορούμε να κερδίσουμε περισσότερα.

ΣΤΙΓΜΕΣ

 

  Ο φόβος που σου τρώει τη ψυχή... Η μοναξιά σε τρομάζει, όπως σε τρομάζει το άγνωστο. Έχεις ανάγκη  να μένεις μόνος, να κλείνεσαι στο δωμάτιο, να σκέφτεσαι, να οδηγείς το μυαλό σου στη θλίψη και μετά να βγαίνεις από το μπουντρουμάκι σου σαν να μην έγινε τίποτα. Και όταν αναλώνεσαι σε τσακωμούς και όταν κοιτάς πως να κάνεις κακό... Ως δια μαγείας ξεχνάς το φόβο σου. Ξεχνάς να ελπίζεις. Η μοναξιά σου γίνεται η παρέα σου. Και η παρέα σου είναι το δόλιο συμφέρον. Ξεχνάς γονείς, αδέρφια, συγγενείς και φίλους... Το κακό σε κυριεύει, σε τυφλώνει. Και εσύ; τι κάνεις εσύ; Τον βλέπεις και τον αφήνεις... Όπως εσένα κάποτε σε άφησαν μέχρι που βρήκες τον καλό άγγελο που  σου κράτησε το χέρι και σε συνόδευσε στην πόρτα του ουρανού. Σε βοήθησε και σε έκανε να δεις το σωστό φως. Το φως της αλήθειας και της αγάπης. Ένα φως που θα σου εξασφαλίσει πάντα μια πιστή παρέα, ένα φως που θα πρέπει υπ' ευθύνη σου να το μεταδώσεις και στους άλλους, τους ολιγόπιστους.

 Μες στο απέραντο γαλάζιο της θάλασσας εκεί που τα κύματα χτυπούν δυνατά στους βράχους από τους δυνατούς αγέρες. Ξεπροβάλλει ένα κορίτσι, μόνο... εκμυστηρεύεται τη δική του ιστορία, βγάζει το πετραδάκι που το ενοχλεί. Ανασαίνει... δεν μιλάει και σαστισμένο ξάφνου φωνάζει. ΔΕΝ ΣΕ ΞΕΡΩ ΔΕΝ ΣΕ ΓΝΩΡΙΖΩ... ΤΙ ΘΕΣ ΑΠΟ ΜΕΝΑ; Κοίταξα προς το μέρος που ο ήλιος έδυε... Δεν ήθελα να της κάνω κακό. Μα εκείνη το είχε βάλει ήδη στα πόδια...



                                                                                         Χριστίνα Αλεξοπούλου

ΤΟ ΠΤΥΧΙΟ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ΜΕΣΟ ΔΙΟΡΙΣΜΟΥ

 

   Η νοοτροπία των Ελλήνων συνδέει την επαγγελματική και την κοινωνική καταξίωση με το διορισμό στο δημόσιο τομέα παρά τις τεράστιες οικονομικές αλλαγές που έχουν επισυμβεί. Παρά το γιγαντισμό του δημόσιου χώρου,ακόμα και σήμερα ανευρίσκονται θέσεις κυρίως στα πλαίσια της πολιτικής διαφθοράς.

   Η εργασία στο δημόσιο τομέα είναι συνδεδεμένη με την ασφάλεια, την νομιμότητα, αλλά και τον εφησυχασμό το βόλεμα. Ωστόσο οι πτυχιούχοι στρέφονται και στα ελεύθερα επαγγέλματα καθώς απολαμβάνουν υψηλές οικονομικές αποδοχές, κίνητρα για δράση, τους παρέχονται περιθώρια πρωτοβουλιών και ταχείας εξέλιξης ( δυστυχώς με το τίμημα της εντατικής εργασίας, της απώλειας του ελεύθερου χρόνου είναι αποδεκτό πως ο ιδιωτικός χώρος είναι σκληρός και απαιτητικός).

Η επένδυση στην εκπαίδευση αποτελεί οικοδόμηση του μέλλοντος!

 

   Η επένδυση στην εκπαίδευση αποτελεί οικοδόμηση του μέλλοντος. Το μέλλον είναι η ανάγκη διαβίωσης που μας εξασφαλίζει η εκπαίδευση με τη μάθηση. Επενδύουμε σ εκείνη μαθαίνοντας, φιλοσοφώντας, εισδύουμε βαθύτερα στα προβλήματα του κόσμου και της ζωής. Επιπλέον. αποκτάμε την ικανότητα και τα μέσα να αλλάξουμε τούτο το περιβάλλον, να το αναμορφώσουμε για να πετύχουμε την ικανοποίηση των αναγκών και των φιλοδοξιών. Με την μάθηση επιδιώκουμε και την πραγματοποίηση των σκοπών. Άρα οικοδομούμε το μέλλον μας!

ΑΛΙΚΗ ΒΟΥΓΙΟΥΚΛΑΚΗ, ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΕΡΙ

 Γεννημένη σταρ η Αλίκη έκλεβε τα βλέμματα όλων όσων την παρακολουθούσαν στον κινηματογράφο, στο θέατρο και τη τηλεόραση. Η ζωντάνια της, το γλυκό παιχνιδιάρικο βλέμμα της , η γλύκα και το νάζι της, την έκαναν  αγαπητή σε εκατομμύρια ανθρώπους της Ελλάδας και του Εξωτερικού.

          Το γλυκό κορίτσι με τα κατάξανθα μαλλιά που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε, η Αλίκη! Η μεγάλη επιτυχία της στον κινηματογράφο και την τηλεόραση την σημάδεψε για πάντα.  Ένας χαρακτήρας-ρόλος που εναλλασσόταν ανάμεσα σε κοριτσάκι με νάζι και γυναίκα με δυναμισμό και ειλικρίνεια. Ίσως και αυτό να ήταν και το μυστικό που την έκανε να ξεχωρίσει και να γίνει αγαπητή στον κόσμο. Λαμπερή και χαμογελαστή κατέκτησε τις εντυπώσεις. Όμως, η κακιά αρρώστια την κέρδισε. Νιώθω σαν βράχος που πάνω του σπάνε τα κύματα είχε πει. Αυτό το κύμα η Αλίκη δεν μπόρεσε να το σπάσει. Το μεγάλο κύμα της ύπουλης αρρώστιας την κυρίευσε. Όμορφη και αψεγάδιαστη έφυγε από τη ζωή στις 23 Ιουλίου 1996.            

            Η λατρεμένη ηθοποιός Αλίκη Βουγιουκλάκη γεννήθηκε  στις 20 Ιουλίου 1934 στο Μαρούσι Αττικής. Τρεις μέρες μετά αρρώστησε και οι γονείς της φώναξαν παπά να την βαφτήσει. Το όνομα της Αλίκη-Σταματίνα. Από μικρή η Αλίκη γνωρίζοντας  αυτό που πραγματικά αγαπούσε, το ακολούθησε δίνοντας κρυφά από τους γονείς της εξετάσεις στην Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Η καριέρα της ξεκίνησε με τον πρώτο θεατρικό ρόλο το 1953 στο έργο Κατά Φαντασίαν  Ασθενής του Μολιέρου παράλληλα με τις σπουδές της στη σχολή. Όλα ήταν τόσο δίπλα της για την επιτυχημένη καριέρα  και δικαίως  ο Φοιλοποίμενας της έδωσε  τον τίτλο Εθνική Σταρ της Ελλάδας.            Ακολούθησε η πρώτη εμφάνισή της στην  κινηματογραφική ταινία Το Ποντικάκι το 1954. Το 1961 η Αλίκη Βουγιουκλάκη συγκρότησε τον δικό της θίασο, ανεβάζοντας τα έργα Καίσαρ και Κλεοπάτρα, Χτυποκάρδια στο θρανίο κ.α. Οι μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες της ήταν στην συνεργασία της με τον Φίνο. Κάποιες από αυτές  ήταν οι ταινίες Η Αλίκη στο ναυτικό, Η κόρη μου η σοσιαλίστρια, Η αρχόντισσα και ο αλήτης, Το ξύλο βγήκε από τον παράδεισο, Υπολοχαγός Νατάσσα και άλλες πολλές…                

            Τον Σεπτέμβριο του 1960, η εξαιρετική ερμηνεία της στη Μανταλένα της χαρίζει το 1ο Βραβείο ερμηνείας Α' Γυναικείου ρόλου στο Α' Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Η ίδια ταινία εκπροσώπησε την Ελλάδα στο διεθνές κινηματογραφικό φεστιβάλ των Καννών, όπου άφησε πάρα πολύ καλές εντυπώσεις.
       Μα, η επιτυχημένη καριέρα της στον τομέα του θεάτρου και του κινηματογράφου δεν ήταν η μόνη. Η γλυκιά Αλίκη ερμήνευσε ως ηθοποιός τραγούδια μεγάλων συνθετών και στιχουργών.  Ο πρώτος χρυσός δίσκος που δόθηκε στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας ήταν αυτός με τα τραγούδια από την ταινία "Το Ξύλο Βγήκε Από Τον Παράδεισο" (1959), σε μουσική του Μ. Χατζιδάκι και ερμηνεύτρια την Αλίκη Βουγιουκλάκη. Τα περισσότερα ακούγονται μέχρι σήμερα με την χαρακτηριστική φωνή της Αλίκης. Αγαπημένα τραγούδια που ξεχώρισαν είναι το (έχω ένα μυστικό, ο αμαξάς, σ’αγαπώ, η Κατερίνα, τα νιάτα, η υπομονή, τράβα προς και άλλα πολλά που με τη φωνή της έδινε έναν άλλο τόνο στις ταινίες της, πιο ζωντανό πιο ευχάριστο.              

             Η γνωριμία της με τον Δημήτρη Παπαμιχαήλ  είχε αρχίσει ήδη από τα φοιτητικά χρόνια στη Δραματική Σχολή ενώ ήταν συμφοιτητές, όμως η πρώτη επαγγελματική τους συνάντηση έκανε την αρχή το 1959 στο κινηματογραφικό πλατό της ταινίας <Αστέρω>. Από την στιγμή εκείνη έγιναν αχώριστοι στη δουλειά αλλά και στη ζωή. Στις 18 Ιανουαρίου 1963 ενώθηκαν με τα δεσμά του γάμου και απέκτησαν ένα παιδί, τον Γιάννη. Πολλά έχουν γραφτεί γι αυτή τη σχέση, γρήγορα  όμως έφτασε στο τέλος.             

             Μετά την παρακμή του ελληνικού κινηματογράφου, η Αλίκη Βουγιουκλάκη επικέντρωσε τη δραστηριότητά της στο θέατρο ενώ ασχολήθηκε και με την τηλεόραση. Μεγάλες θεατρικές επιτυχίες ήταν το «Καμπαρέ», «Εβίτα», «Ωραία μου κυρία», «Πέπσι», «Λυσιστράτη». Η θεατρική της παρουσία έκλεισε το 1996 με το έργο «Η Μελωδία της Ευτυχίας» των Ρότζερς και Χάμερσταϊν, στο ρόλο της Μαρίας.              

             Ακόμα και σήμερα  που δεν είναι πια στη ζωή διατηρείται  ο τίτλος της καλύτερης ηθοποιού. Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται  πως δεν θα υπάρξει τέτοια καλλιτέχνης στο μέλλον. Η Αλίκη έχει μείνει ανεξίτηλα στις καρδιές όλων, ως μια γλυκιά ανάμνηση που ποτέ δεν θα ξεχάσουμε…